Overzicht van alle BERRT Gastenboeken

Zo...net terug van 7 dagen Andalusie met BERRT, wat een trip!
Als junior in de offroad experience was ik nieuwsgierig naar wat me te wachten stond in de uitlopers van de Sierra Nevada. Al mijn verwachtingen zijn overtroffen. De kracht van het gebied en te meer de kennis van het gebied door Bob Coerse en Bert Duursma maakt dat het voor elk nivo rijder een uitdaging kan zijn. De echte cracks kunnen zich wagen aan stevige uitdagingen waarbij er voor andere altijd een andere route is. Dank aan Bob en Bert dat zij dit zo deden dat niemand het gevoel kreeg achteraan te bungelen, super!
En wat hebben we allemaal meegemaakt; los zand, gravel, kleine stenen, grote stenen, grooooote stenen, singeletracks, karresporen, omgevallen boom die de weg blokkeerde zonder passeermogelijkheid dus er maar overheen na het bouwen van ramps met stenen, wash outs, singletracks half verdwenen door losgespoelde bomen, vol gas door droge rivierbeddingen, overeind blijven over het losse zand van een stuk strand, door riviertjes, de mooiste bochtige asfaltwegen, vergezichten. Bedenk maar wat je zou willen verwachten van zo'n trip en kom je het niet spontaan tegen gedurende het rijden dan weet Bob het wel te vinden.
Mocht je een sprong voorwaarts willen maken in je techniek dan is dit DE manier. Onvermijdelijk bij het verleggen van je grenzen/verbeteren van je rijvaardigheden is dat je wel eens een schuivertje maakt. Is allemaal geen probleem, kan je gelijk trainen met het oprapen van zo'n zware R1200GS in de juiste richting, waarbij Bert niet piept over een krasje, gewoon opstappen en doorgaan!
En dan hebben we nog de bijverschijnselen die weinig met motorrijden te maken hebben maar wel de week compleet maken, biertje/cola en de onvermijdelijke tapas aan de bar, elke avond een goed restaurant, huurauto die zorgt voor trip naar vliegveld (45 mins.) en je krijgt het gevoel dat aan alles is gedacht. Heel relaxed. Ik heb een topweeek gehad!! Aanradertje!

Vorige week met BERRT naar Andalusië geweest. Onder leiding van Bob Coerse en Bert Duursma de bergen in. Zeer mooie trip gehad, veel gezien, veel geleerd. Afwisselende tochten gemaakt over gravelpaden, bergweggetjes, zandpaden en door rivierbeddingen. We hebben gereden in een prachtige omgeving, op plekken waar je anders nooit komt. Soms zwaar, maar gedurende de week veel geleerd. Heerlijk gegeten en gedronken. Erg mooie week gehad.

Op naar Marokko!!

Ik ga op vakantie en neem mee... Mijn motor! Al meer dan een half jaar zijn wij (Jaap, Peter en Gert) bezig geweest met de voorpret. Na ons ingeschreven te hebben bij Bert voor de Marokko trip, zijn we ons voor gaan bereiden met het in orde maken van onze motoren en persoonlijke bescherming. Alleen dit was al leuk om te doen! En achteraf ook blij dat we hier ruim de tijd voor hebben genomen, wat is er veel te koop en wat ga je dan allemaal kiezen... Het in orde maken van de motoren had gelukkig niet zoveel om het hand, behalve voor Peter. Vraag was of zijn nieuw bestelde R1200GS op tijd geleverd zou worden, zodat hij hem nog kon inrijden (eerste beurtje) en wat feeling met de motor op kon bouwen alvorens we af zouden reizen naar Marokko.
Gelukkig is dat ook allemaal goed gekomen en zelfs een deel van de extra protectors en andere accesoires waren op tijd leverbaar. Hier en daar wat extra aandacht aan onnodige dingen van de motor afschroeven (kan alleen maar kapot gaan), extra vast zetten van het een en ander (bijv. kentekenplaat vast zetten met schroeven ipv los in een plastic plaat geklikt), wat reserve onderdelen regelen en de motor op nopjes zetten. Zo viel het voorbereiden van de motoren eigenlijk best nog wel mee. Net voor vertrek de motor nog even voor een laatste check bij de garage gebracht. Wat betreft onze persoonlijke bescherming zijn we langer bezig geweest, zoeken op internet, zoeken op beurzen, forums lezen, motorzaken bezoeken en vooral veel passen en proberen. Daardoor al heel veel voorpret gehad en zodoende ook allemaal geschikte spullen kunnen vinden die ons het beste paste. Op naar de kennismakingsdag in Diepenheim. Wat gespannen erheen om aan te horen wat Bert van ons gaat verwachten Na de kennismaking met de andere reisleiders (Aad en Rene) en de rest van de groep, een heldere en leuke uitleg (powerpoint) gekregen over wat ons te wachten stond. Ook nog wat tips en ervaringen mee gekregen van gasten die voor de tweede keer meegingen (zegt eigenlijk al genoeg!). Nog de laatste administratieve checks, een lekkere lunch en klaar om op pad te gaan! Een week van te voren kratten ophalen in Apeldoorn. Door de kennismakingsdag Henk leren kennen die bij ons uit de buurt komt en zodoende gelijk wat afspraken mee gemaakt om gezamelijk te reizen en het op halen van de kratten gelijk met elkaar op te lossen. Tevens tijdens de lunch ook Rene leren kennen, die een gemeeschappelijke kennis bleek te hebben... Tja hoe klein kan de wereld weer zijn. Zo had ons ploegje eigenlijk al een beetje vorm aangenoemen alvorens we werkelijk in Marokko waren. Week van te voren tassen, kratten en koffers inpakken... "wat wel, wat niet". En alles incl. motor inleveren bij Bert in Apeldoorn. Best apart om dan weer thuis te zijn, geen motor in de schuur geen helm op de plank en eigenlijk ook nog geen vakantiegevoel... Maar dan is het eindelijk zover! Op naar Brussel Charleroi. Op het vliegveld ontmoeten we iedereen weer en krijgen we van Bert onze tickets (al ingechecked en wel, super). Na een goede vlucht, zonder vertragingen, aan gekomen in Nador. Welkom Marokko! De doana formaliteiten nemen dan nog wat van onze tijd in beslag, maar dan gaan we toch echt het Marokkaanse leven meemaken. De taxi in op weg naar ons eerste hotel. Geen lange rit, maar wel gelijk al bijzonder, ogen uitkijkend naar het straatbeeld wat zo anders is dan wij hier gewent zijn en je neus maakt ook gelijk overuren met het bestuderen van ons onbekende omgevingsgeuren. Aangekomen bij het hotel staat ons "assistentievoertuig", de truck van Bennie, er al en zijn de mannen al begonnen met het uitladen van de motoren en bagage. Wat een planning! Zo met z'n allen al onze spullen en motoren in orde gebracht voor een onvergetelijke week sturen in Marokko! De avond afgesloten met het een hapje eten en briefing over de dag van morgen en de groepsindeling. Mandje opzoeken en hopen op wat slaap... Gezonde zenuwen maken dit wellicht wat lastig De ochtend begonnen met een goed ontbijt en na de laatste checks de motoren gestart, we gaan! Geld pinnen, tanken en klaar zijn we voor ons avontuur. En avontuur hebben we gehad! Lees hiervoor het verslag van onze reisbegeleider Rene van Bentheim! Tijdens onze prachtige ritten en routes onze vaardigheden op de motor weer enorm bijgesijkerd. Veel leermomenten gehad incl tekst, uitleg en begeleiding van Rene. Bedankt hiervoor! Een aantal van ons had alvorens aan deze reis te beginnen al een en ander gedaan aan vervolg rijopleiding, allroadtraining en twee dagen stoeien in Hechlingen (Berrt). Deze trainingen bleken geen overbodige luxe geweest te zijn. Enorm leuk om al het geleerde in de praktijk te kunnen brengen in een heel bijzonder land en omgeving. Het is geen must, maar wel heel prettig als je wat ervaring op onverhard als bagage mee kunt nemen! Avontuur alom incl goed slapen (stel je verwachtingen hierbij aan op een avontuurlijke belevenis in een bijzonder land waar de standaard lager ligt dan wij gewent zijn) en heerlijk eten! Wat ook enorm op viel was de enorme vriendelijkheid (gastvrijheid) van de mensen. Al met al een bijzonder avontuur wat meer dan voldeed aan mijn verwachting! Wat mij rest om aan te vullen is Bert, Rene en Aad (en uiteraard ook Bennie en Tiko) hartelijk te bedanken voor een fantastische belevenis om nooit te vergeten en wellicht zelfs nog een keer overnieuw te doen...

Goor, 22 april 2013.
Nog een beetje brak van de lange dag gisteren toch maar over tot het gewone leven. Avontuurlijke all road reis naar Marokko met BERRT als reisleider/trainer.
Wil je avontuur, dan krijg je avontuur.
Het begon na een voorspoedige vliegreis naar NADOR al op het vliegveld aldaar. Na een behoorlijke wachttijd bij de douane, nadat enkelen van ons door een theebruine man met zwarte snor en donkere Ray Ban met een pasje van de geheime dienst waren geintervieuwd nog voor de douane, dan toch in Marokko gearriveerd. Bij het geld halen werd al vrij snel van 2 man het pasje opgevreten door de geldmachine (da's Marokko). Werd men niet nerveus van en snel ging het met enkele taxi's naar het hotel Paris Dakar, alwaar de truck al werd uitgeladen. Alles was onbeschadigd gearriveerd en er kon worden begonnen met het monteren van spiegels; ruiten en andere onderdelen. Boutjes en schroefje die even weg waren, kwamen weer terug of er werd iets geregeld. Met z'n allen een klusje wat snel was gebeurd. Mooi was om te zien dat ieder al een beetje in de feer kwam en elkaar stond te helpen. Door Ton werd de plaatselijke kelner op pad gestuurd om een alcoholische versnapering te scoren hetgeen ook lukte, waarna we na gedane arbeid al vast konden voorgenieten.Die avond werd er een groepsindeling gemaakt waarmee we de volgende dag zouden vertrekken. Na een briefing waarbij nog gevraagd werd of er liefhebbers waren voor een alternatieve pionierroute ging men gaandeweg naar bed. Er werd op de vraag van de pioniersroute maar door een enkeling gereageerd waardoor er werd besloten toch de bestaande track te gaan rijden. Wellicht was men nog wat voorzichtig om meteen de 1e dag al het kruit te moeten verschieten. De volgende dag na het ontbijt ben ik met mijn groepje Gert; René; Henk; Jaap en Peter vertrokken voor een ogenschijnlijke relaxte dag waarbij we rustig Marokko zouden ruiken/proeven en beleven. Echter we willen avontuur en kregen avontuur. Na een kleine 80 km on en off road kregen de navigaties in onze club kuren. De track ging over in een vogelvlucht streep naar het hotel in Missour. Nog niets aan de hand dachten wij, alles komt goed! Door de streep zoveel mogelijk te volgen zouden we vanzelf in Missour uitkomen. We misten alleen het koffie en lunchadres maar de route en de natuur maakte alles goed. Prachtige singletracks, technische stukken, mooie nederzettingen en zeer afwisselende natuur. Probleem was echter dat de streep diagonaal door de Atlas ri missour wees. Ook de brandstof begon een punt te worden. Na getapt te hebben uit een Adventure en overal geinformeerd naar benzine, bleek ons al gauw dat in dit gebied het vervoer alleen op biobrandstof loopt. Inmiddels werd er al een motor gesleept die geheel droog stond en bij de rest begonnen de lampjes ook een voor een te branden. We reden echter boven de 2000 meter tussen de sneeuwwallen door en hadden niet het idee daar een pomp te kunnen vinden. Op die hoogte overvallen worden door een onweersbui gepaard met forse hagelstenen is ook geen pretje in je woestijn outfit. We reden echter dus we bleven rijden. Heel bijzonder om met 6 motoren geruisloos een lange afdaling te pakken in de Atlas om maar de bergen uit te komen en brandstof te besparen. Ik wil nog wel even melden dat we inmiddels al geen uren meer een stuk asfalt hadden gesignaleerd. Door het ontbreken van wegnummers en/of plaatsnamen hadden we ook geen idee meer waar we zaten op de kaart. Na een kort overleg met de groep werd unaniem besloten om iets te zoeken waar mensen woonden. Dat lukte. Plotseling kwamen we in een dal alwaar 2 overheidsgebouwen stonden. Daarnaast de plaatselijke Albert Heijn. Inmiddels was het al laat in de middag en de zon begon te verdwijnen. Gauw onze natte boel in de laatste zon te drogen gehangen en ons zelf verwend met een stukje stokbrood met honing; een yoghurtje en een mierzoet cakeje gekocht in de AH. Bedankt nog mannen! De manager van de supermarkt kon niet lezen/schrijven maar met zijn bruine vinger kon hij aanwijzen op de kaart waar we ons bevonden. De dichtsbijzijnde pomp was ongeveer 60 km wat voor ons zeker niet te halen was. Wat te doen? Verschillende scenario's in de groep besproken waarbij er ook wederom snel witte rook verscheen. Gebeld naar het basiskamp waar Bennie ons vertelde dat we nog ongeveer 160km van het hotel waren. Hij zou trachten brandstof onze kant op te krijgen, maar dat kon even duren. (da's Marokko). De plaatselijke bewoners waren gaandeweg vertrokken de bergen weer in en het werd donker. Wachten, wachten. Slap ouwehoeren en de moraal was goed. Bij de mannen kon de dag eigenlijk al niet meer stuk. Omdat ik niet van plan was om bij het donker de passen weer op te gaan besloten we in overleg om slaapplaats te gaan zoeken. Bij de medische post brandde er nog licht dus daar aangeklopt. Een van de 2 verpleegsters opende een getralied raam en vertelde dat het niet mogelijk was om daar te slapen. 2 meisjes en 6 stinkende mannen in 1 gebouw kon niet. Ernaast was een soort dependance van een overheidsgebouw met daarin een nachtwaker die ons wel zou kunnen helpen. Deze beste man sprak arabisch dus met behulp van de verpleegster (nadat ze errug boos werd toen hij ons niet wilde helpen) overtuigd van de noodzaak van onderdag. We mochten daar wachten op de benzine maar niet slapen. Na enig heen en weer gebel bleek dat de Shell ons niet wist te vinden en ze zouden de volgende ochtend komen. Toen dat duidelijk werd, werden er dekens uitgedeeld en mochten we een bedje maken. Verdeeld in de gang en in zijn rustkamer verdeelden we ons voor de nacht. Zijn kamer was echter hel verlicht met een luide TV en blauw van zijn pijp waarin gemalen iets werd gerookt (stinken). De vermoeidheid sloeg echter toe dus de een na de ander viel in een onrustige slaap totdat!!! Omstreek 23.30 stond dan toch de brandstof voor de deur waarna de wakkeren de motoren gingen tanken met een geimproviseerde trechter. Terwijl de pompbedienden weer naar binnen gingen bleek dat onze nachtwaker de bedjes weer had opgeruimd en dat we er werden uitgezet. F"CK KL"TE en nog meer. Gauw geregeld dat we in verband met de veiligheid achter de krakemikkige MB (ons geluk want hij kon niet hard) rijdend door de bergen de bewoonde wereld weer kon worden opgezocht. De 2 Shell mannen wilden kennelijk gauw achter de gebreide broek want voor we gereed waren voor vertrek begonnen ze al te rijden. Echter door inventief te reageren kwam het toch goed (da's ook Marokko) Vanuit de woonplaats van de mannen in de MB was het voor ons na 65 km asfalt een verademing om in het bivaque aan te komen, waar het bier met de stroopwafels nog voor ons klaar stonden. Na verder nog een maaltijd lagen we dan toch omstreeks 05.00u in ons mandje.
Dit was nog maar de eerste dag. Avontuur; improvisatie; alternatieve routes; sneeuw in Marokko; stromende berghellingen plotselinge wash outs enz. Eigenlijk misschien wel te veel voor een dag dus de volgende dag een relax dag over het asfalt naar XALADU in Erfoud. Daarna met de groep een fantastische week gehad waarbij we elkaars gelijken waren en de sfeer HELEMAAL super. Op een gevalletje spuitpoep na ook gelukkig geen schade's of blessures en konden we terug kijken op alles (misschien nog wel meer) wat de folder beloofde.
Gert; René; Henk; Jaap en Peter nogmaals bedankt voor de dicipline; het meedenken; jullie support bij mijn beslissingen; het lachen het afzien, eigenlijk alles.
De rest van de deelnemers en collega reisleider/trainer bedankt voor de geweldige week en tot ziens bij een volgende keer.

Onderweg werden we in groepen van vijf/zes begeleid door Aad, Rene en Bert, allen zeer ervaren rijders/reizigers met de juiste mentale bagage en rust om ook de moeilijke momenten (mens / mechanisch) onder controle te houden. Zo hadden wij te maken met een motor met gat in klepdeksel in liggend in een grote olieplas. Echter, een uurtje later reden we weer op basis van een provosorische reparatie met 'kneedbaar metaal' en een dosis inzicht en zen.

Al met al een uitstekende trip met een gezellige medereizigers en een uitstekende organisatie.

De wegen zijn goed, echter, vergen desondanks volle concentratie, off-road werd het al snel vrij ruig. De all-road training in Diepenheim bleek slechts de 'appetiser'. Marocco had behoorlijk wat meer in petto. Het in- en uitrijden van rivierbeddingen waren soms avonturen op zich. Diep zand bleek voor mij erg uitdagend. Echter, na een aantal 'leermomentjes' had ik het uiteindelijk ook te pakken en stuurde mijn Varadero er ook rap doorheen. Het bleek een kwestie van vooruitkijken, het bovenlichaam op slot, achterover hangen en voldoende ruim gas. Gedurende de week nam mijn motorvaardigheid enorm toe. Dit was dan ook te merken toen we op de laatste dag een stuk voorbij stoven, waar we op de heenweg nog respectvol traag reden.

Wat een feest was het om met Bert en Bob Malaga met de motor allroad te doorkruisen. Alles zit in deze trip. Prachtig om met de motor op plekken te komen die je niet voor mogelijk houdt. Veel gelachen, heerlijk gegeten, goede begeleiding en uitstekend materiaal. Bert en Bob bedankt voor de onvergetelijke dagen.

He Mallaga -avontuur 2013 ; heb het erg naar mijn zin gehad ; veel geleerd en daarnaast geweldig gereden onder begeleiding van Bert en Bob "de moordenaar "Coerse... ook vreselijk gelachen . Sommige dingen gingen boven mijn pet ( dit hoeft niemand af te schrikken want er is altijd een weg omheen) bv "de waterval"hebben motoren toch niets te zoeken ???? Nee , erg enthousiast .. kijk al uit naar Marokko ; goeie tip ; Spanje beter huren als je motor je lief is ( mij interesseren krasjes niets maar bijna onvermijdelijk ) Bert rekent geen geld / borg voor dit soort dingen behalve als je moedwillig grote schade rijdt....

De reis naar Marokko is tot in de puntjes verzorgd en voor herhaling vatbaar. We hebben geslapen in eerste klas hotels. Eten (en drinken!) in overvloed; vooral de vaatjes bier uit de Ginaf van Benny van Memo Tours gaan er op het einde van de dag in als slootwater in een kameel. Als je nog niet kunt offroad-rijden dan leer je het nu! De pistes stellen uitdaging na uitdaging die onder leiding van motorpolitie-instructeurs Harry, Aad en Rene steeds opnieuw rustig gelezen, uitgelegd en voorgedaan worden; wat leren we veel! De meest belangrijke tip bij dreigende problemen zelfs/juist bij zandduinen: "GAAAS!".

Wij danken speciaal de gehele familie Duursma voor de fantastische organisatie en logistiek; Harry, Aad en Rene voor eindeloos geduld en leermeesterschap; Benny en Rene voor transport, koud bier, benzine en andere essentials; de groepsgenoten voor lol en kameraadschap; Morokko voor geweldige pistes, overweldigend landschap, gastvrije inwoners en hun overstekende veestapel.

Wat een onvergetelijke reis. Niet alleen het motorrijden zelf, maar ook alle indrukken en ervaringen die ik heb opgedaan, maken dit avontuur helemaal geweldig.
Begeleiders en mederijders, bedankt!